در سال ۱۴۰۲ اتفاقات جدیدی در تولید و عرضه ی گواهی اسقاط شکل خواهد گرفت

که بیشتر به نفع خودروساز و وارد کننده و کمتر به نفع تولیدکننده ی گواهی اسقاط خواهد بود و ممکن است موجبات رغبت مالکان به تحویل خودرو را اینقدر پایین بیاورد که مالک یا به سمت اورهال خودروی فرسوده حرکت کند یا تسهیلاتی بگیرد جهت بالا بردن مدل خودرو  و عملاً استقبالی از اسقاط خودرو نخواهد کرد .

انجمن های صنفی و فعالین حوزه ی اسقاط  باید به دنبال طرحی کارآمد باشند. باید مراکز را از تک محصولی بودن خارج نمایند تا بشود چرخ مراکز اسقاط را بدون وابستگی چرخاند…

آینده پژوهی در سیستم مراکز اسقاط وجود ندارد و استراتژی های مراکز اسقاط نهایتا یک ساله است. این یعنی رکود و در نهایت ورشکستگی. در بهترین حالت  توزیعی تورمی اسقاط .یعنی مرکزی در سال ۴ خودرو تحویل بگیرد و  مرکزی ۴۰۰ خودرو.

طرح جایگزین عملا طرح تفاوت قیمت کارخانه و بازار بود که در سال ۱۴۰۲ ممکن است تا ۸۰ درصد قیمت کارخانه افزایش پیدا کند که باز عملا از توان مالکان خودروهای فرسوده خارج خواهد شد.

طرح تسهیلات برای ترغیب مالکان خودروهای فرسوده هم می‌تواند مثمر باشد

اما راه حل های بهتری نیز هست…

مجید بخشنده